Bażanty wtopiły się w polski krajobraz. Trudno uwierzyć, że bażanty nie są polskimi ptakami. Zostały sprowadzone do Polski w XVI wieku ze względu na piękne ubarwienie samca, (jako ptaki ozdobne) i smaczne mięso. Sprowadzono je z Dalekiego Wschodu. Bażanty dobrze znoszą nasz klimat, u nas zimują i rozmnażają się.  W czasie II wojny światowej gatunek w Polsce niemal wyginął. Po wojnie rozpoczęła się próba odnowy gatunku – na szczęście skuteczna – ptaki udało się uratować. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych Polska zajmowała aż 4 miejsce w Europie pod względem ilości bażantów. Bażant to ptak wielkości znanej wszystkim kury o silnym dymorfizmie płciowym. Samiec i samica bardzo różnią się od siebie, wyglądają, jakby były zwierzętami z osobnych gatunków. Samiec jest bardzo ozdobny – ma zieloną połyskującą głowę, białą obrożę na szyi. Ubarwiony jest w kolorze rdzawym w łuskowaty wzór.  Charakterystyczną ozdobą samca jest długi, pręgowany ogon. Na wiosnę samiec wygląda jeszcze bardziej wystrojonego – widoczne są czerwone płatki skórne po bokach głowy. Samica jest jasnobrązowa w ciemne plamy ze znacznie krótszym ogonem, a jej ubarwienie pełni jedynie funkcje ochronne. Dziko żyjące bażanty są mieszkańcami terenów pól uprawnych, zadrzewionych dzikimi krzewami bogatymi w owoce – chętnie przebywają w tarninach.  Środowiskiem ich życia są również zarośla nadrzeczne, stawów i jezior. Nie lubią lasów zwartych. Ptak szybko biega, rzadko fruwa.   W zasadzie robi to tylko w razie niebezpieczeństwa – wzbija się do lotu pionowo w górę i powoli opada na ziemię. Żeruje rano i przed zachodem słońca. W jego jadłospisie znajdują się takie pokarmy jak: nasiona, ziarno, jagody, korzonki, części zielone roślin, bezkręgowce, np.: ślimaki, dżdżownice i larwy.. Okres godowy u bażantów trwa od marca do czerwca. Samica znosi 10-12 oliwkowoszarych jaj, które wysiaduje przez: 23-28 dni. Młode bażanty próbują swoich sił w lataniu już w wieku ok. 12 dni.  Bażanty występują w większości krajów europejskich: od Francji po europejskie granice Rosji. Istnieje około 40 gatunków bażantów – ich krzyżówki dały popularną w Polsce odmianę bażanta łownego. Podstawowymi rasami, z których pochodzi bażant łowny były: bażanty kolchijskie, bażanty mongolskie i obroźne. Wiek bażanta poznaje się po długości pazurów i ostrodze – młody ptak ma pazury do 10 mm, stary nawet 18 mm. Na ostrodze w drugim roku życia ptaka pojawiają się pierścienie, co roku jeden. Każdy kogut w wieku trzech lat ma dwa pierścienie.