Szop pracz (Procyon lotor), to zwierzę bardzo charakterystyczne, o wyjątkowo pięknym umaszczeniu. Szopy występują w lasach prawie całej Ameryki Północnej, a od lat 30 ubiegłego wieku także w Europie. Początkowo hodowane w warunkach domowych, często uciekały, czasami były też wypuszczane na wolność w skutek, czego powstała dziko żyjąca populacja, stale się rozprzestrzeniająca. Szop pracz ma około 65 centymetrów długości i prawie 50 centymetrowy ogon. Jego masa ciała może się bardzo różnić i w zależności od warunków życia wynosić od 2 do nawet 14 kilogramów. Charakterystyczne jest dla nich zbieranie w ciele zapasów na zimę, stąd też masa ciała na początku zimy bywa dwukrotnie wyższa od tej z początku wiosny. Wyjątkowe, puszyste futro o barwie szaro- żółtawej, gdzieniegdzie pokrytej pojedynczymi, ciemnobrązowymi włosami. Najbardziej charakterystyczną kwestią jest zaś czarna sierść wokół oczu, mocno kontrastująca z resztą twarzy oraz typowy dla szopów ogon z czarnymi kręgami. Szopy upodobały sobie do życia głównie tereny lesiste w pobliżu różnych zbiorników wodnych, czy to rzek, czy stawów. Za mieszkanie wybierają sobie zazwyczaj nory drzewne, które wykopują pod korzeniami lub same dziuple. Szukają schronienia także w jaskiniach, opuszczonych budynkach, stodołach, domach, czy kanałach ściekowych. Na świeże powietrze wychodzą one głównie nocą, zimą zapadają w drzemkę, ale nie jest to typowy sen zimowy. Są typowymi samotnikami. Mają genialnie rozwinięte zmysły, głównie dotyku- ich łapy są tak wrażliwe, że potrafią rozpoznać przedmiot zanim jeszcze go dotkną, dzięki specjalnemu włosiu. Równie rozwinięty jest u nich słuch, a także wzrok, zwłaszcza nocą. Świetnie się wspinają, potrafią szybko biegać oraz dobrze pływać. Dieta szopów jest bardzo zróżnicowana, niektórzy twierdzą nawet, że są to najbardziej wszystkożerne zwierzęta na świecie. Żywią się w zależności od pory roku- owadami, robakami, owocami, nasionami, rybami i płazami. Często wyjadają także jaja z gniazd ptaków. Na ptaki i inne ruchliwe zwierzęta raczej nie lubią polować. Znakiem rozpoznawczym w przypadku szop- praczów są też splądrowane śmietniki miejskie oraz przeczesane wysypiska i kompostowniki w mieście. Rozmnażanie zwierząt następuje między styczniem a marcem i związane jest ze zwiększeniem się światła słonecznego. Różni się to jednak przede wszystkim miejscem występowania poszczególnych osobników. Zapłodnienie możliwe jest podczas trzy czy czterodniowego okresu, kiedy to zwierzęta tworzą „jednorazowe” pary. Ciąża trwa zasadniczo od 63 do 65 dni, miot składa się zazwyczaj z dwóch do pięciu młodych.