Dziki to jedne z bardziej popularnych i jednocześnie najmniej lubianych zwierząt w naszym kraju. Są to duże ssaki łożyskowe z rzędu parzystokopytnych. W Europie ten przodek świni domowej jest jedynym przedstawicielem dziko żyjących gatunków świniowatych. Obok sarny jest to jedno z najpopularniejszych zwierząt łownych na naszym kontynencie. Chociaż podlega sezonowej ochronie. Samiec dzika to odyniec, samica locha, a młode nazywamy warchlakami lub pasiakami w przypadku takiego umaszczenia. Dziki występują obecnie na terenie od północnych granic Afryki, przez środkową i południową Eurazję. Nie spotyka się go jedynie na północy Półwyspu Skandynawskiego oraz na północy Rosji. Dziki mają bardzo dużą tolerancję środowiskową. Unikają właściwie jedynie terenów otwartych i górskich. Ich ulubionym środowiskiem są lasy, gdzie mogą najłatwiej znaleźć pożywienie i schronienie. W przypadku braku pożywienia dziki podchodzą do pól uprawnych, szczególnie przekopując uprawy ziemniaków, są także w stanie pojawić się w nawet dużych miastach, przeszukując śmietniki czy wysypiska. Dziki to duże ssaki o silnej i krępej budowie ciała. Osiągają od pół do ponad metra wysokości, 90 do nawet 200 centymetrów długości. Przy takich wymiarach niezwykle imponująca jest ich waga, która waha się w przypadku samic od 50 do 130 kilogramów, a w przypadku samców osiąga nawet do 320 kilo. Ubarwienie zwierzęcia zmienia się w zależności od pory roku. Zdecydowanie ciemniejsze jest latem. Przechodzi przez kolory: czarny, brązowo czerwony, po płowy. Z racji zwyczaju tarzania się w ziemi, kolor sierści zbliżony jest do koloru gleby występującego na danym terenie. Dziki bywają, zwłaszcza, gdy są z młodymi, bardzo groźne. Żyją w grupach rodzinnych, które nazywamy watahami. Przewodzi im stara locha, rzadko natomiast z grupą wiążą się odyńce, te są raczej samotnikami. Zwierzęta mają bardzo silnie rozwinięte zmysły, przede wszystkim węch, ale także dotyk, smak i słuch, trochę gorzej jest ze wzrokiem, z racji specyficznego, bocznego rozmieszczenia oczu. Największą i najgroźniejszą dla przeciwnika bronią dzików są ich specyficzne zęby. Dolne, tak zwane szable krzyżują się z fajkami i stanowią o wielkiej sile zwierząt. Dziki są także bardzo szybkie, dlatego w przypadku ich spotkania, najlepiej nie zbliżać się, tylko spokojnie odejść na bezpieczną odległość, ewentualnie spróbować schronić się na wysokości. Dziki są praktycznie wszystkożerne. Zjadają przede wszystkim żołędzie, orzechy, rośliny bulwiaste, ale także owady, dżdżownice, gryzonie, grzyby, czy padlinę.