Oprócz nazwy jenot funkcjonują jeszcze inne określenia tego zwierzęcia: szop usuryjski, junat, tanuki, lis japoński, kunopies. Jest to drobny ssak zaliczany do rodziny psów, jeden z najbardziej pierwotnych przedstawicieli psowatych. Przodkowie jenota pod koniec okresu w dziejach Ziemi zwanego trzeciorzędem przywędrowali z terenu obecnej Ameryki Północnej przez połączenie lądowe w miejscu współczesnej Cieśniny Beringa do północno-wschodniej Azji. Stamtąd gatunek rozprzestrzenił się po Półwysep Indochiński. W 1939 roku został sprowadzony na europejskie tereny Związku Radzieckiego. Jego cenne futro przypadło do gustu mieszkańcom Białorusi Ukrainy i Litwy. Wędrując pojawił się na ziemiach polskich. Jest spotykany również w Skandynawii, Rumunii i Niemczech. W Polsce po raz pierwszy zauważono jenota w Puszczy Białowieskiej w 1955 roku. Występuje na terenie całego kraju, najliczniej w północno-wschodnich województwach. Zamieszkuje duże lasy, zadrzewienia, najlepiej w okolicach wody. Jenot jest w zasadzie drapieżnikiem, ale nie pogardzi też pokarmem roślinnym. Poluje głównie nocą. Jego ofiarami są drobne gryzonie oraz jaja i pisklęta ptaków gniazdujących na ziemi. W jego menu znajdują się także: ślimaki, owady, skorupiaki i drobne kręgowce. W dzień ukrywa się w norach. Nie wykopuje swoich legowisk samodzielnie, przeważnie wykorzystuje nory pozostawione przez borsuka lub lisa. Czasami zamieszkuje w dziuplach drzew. Krótka ciąża trwająca od 59 do 64 dni i spora ilość potomstwa 5-7 młodych, rodzących się kwietniu lub w maju zapewnia gatunkowi przetrwanie, pomimo polowań i braku okresu ochronnego. Młode przez dwa miesiące odżywiają się mlekiem matki, następnie stopniowo kosztują innego pokarmu. Potomstwo towarzyszy matce aż do jesieni. Jenoty osiągają dojrzałość płciową w 9-11 miesiącu życia. Ciekawe jest, że oboje rodzice opiekują się maluchami. Jenot jest łatwy do oswojenia. Jest to zwierzak mało agresywny. Jest jedynym przedstawicielem psowatych, który przesypia zimę.  Jak do tej pory, pomimo polowań trwających przez cały rok, jenot nie jest gatunkiem zagrożonym. Polowania prowadzone są dla futra. Odznaczają się wyjątkowym okrucieństwem. Futro jenota jest wykorzystywane przy produkcji kurtek, najczęściej, jako ozdoba kaptura. Jeżeli nie chcemy przykładać ręki do barbarzyńskich metod myśliwych, zwracajmy uwagę na to, co kupujemy i sprawdzajmy, czy futerkowa ozdoba nie jest naturalna. Jeżeli jest to futro naturalne, zrezygnujmy z zakupu. Tylko mniejsze zainteresowanie klientów futrami może doprowadzić do zmniejszenia polowań na zwierzęta futerkowe. Każde naturalne futro to cierpienie zwierzęcia i jego śmierć. Futro pogrubia i sprawia, że ciało wygląda bezkształtnie.