Dawniej kuropatwa była bardzo licznym ptakiem. Obecnie jej liczebność uległa zmniejszeniu. Naukowcy uważają, że jest kilka czynników, które nasilają się ten niekorzystny trend są: chemizacja rolnictwa, wzrost liczebności drapieżników, głównie lisów, mroźne zimy, wczesny pokos łąk (w maju lub na początku czerwca), likwidacja miedz, ugorów i nieużytków oraz ubożenie bazy pokarmowej będące skutkiem stosowania środków ochrony roślin. Przyrodnicy próbują chronić kuropatwę i postulują, aby pierwszy pokos łąk przesunąć na lipiec, pozostawić nieskoszony fragment łąki lub stosowanie „wypłaszaczanie. Ornitolodzy uważają, że liczebność kuropatw poprawiłoby tworzenie odłogów i miedz porośniętych ziołami i chwastami, oraz odłów i przenoszenie w inne miejsca lisów, a także wyłapywanie bezpańskich psów i kotów. Dla ochrony gatunku istotne jest dokarmianie ptaków zimą. Kuropatwy to zwierzęta gromadne. Wyjątkiem jest okres lęku, kiedy pary oddzielają się od gromady. Stadem przewodzi stara kura, a nad bezpieczeństwem czuwa kogut, który ostrzega stado przed zagrożeniem. Są to ptaki osiadłe i bardzo przywiązane do wybranego miejsca. Przez cały rok można je spotkać w jednym miejscu. Kuropatwa żywi się nasionami chwastów, traw i ziół oraz ziarnami zbóż. Jej pokarmem są także drobne zwierzęta – typu: chrząszcze, muchy, gąsienice. Kuropatwa zjada świeżą zieleninę: koniczynę, młodą trawę, pęczki ziół i młode listki. Jest to ptak płochliwy – płoszy ją pojawienie się drapieżnika lub człowieka. W lutym i marcu stada kuropatw rozbijają się na pary i wybierają obszar składania jaj, którego bronią przed inną parą. W maju lub w czerwcu kura składa 10-15 jaj. Gniazdo ma formę małego wgłębienia na łące obfitującej w koniczynę lub na polu zasianym rzepakiem albo zbożową mieszanka. Samica wyścieła gniazdo trawą. Młode kury znoszą więcej jaj niż starsze osobniczki. Po zniszczeniu pierwszego gniazda, samiczka może złożyć kolejne jaja, ale mniejszą ilość: 6-8 sztuk. W okresie wysiadywania jaj, samica pozostaje przy gnieździe, nie rusza się i niestety pada ginie z rąk żniwiarzy. Mimo akcji uświadamiających, że wczesny pokos łąk szkodzi łanie, ludzie wciąż postępują wbrew interesowi środowiska naturalnego. Młode kuropatwy mają zielonkawe upierzenie, które stopniowo zmienia barwę. Pełną dojrzałość osiągają po 5-6 miesiącach od wyklucia. Siedliskiem życia kuropatwy jest pole uprawne poprzeplatane krzakami lub małym laskiem. Kuropatwa to ptak łowny z wyznaczonym okresem ochronnym na okres lęgu i wychowywania młodych.