Łoś to obecnie największy żyjący gatunek ssaka kopytnego z rodziny jeleniowatych. Ich pierwotnym terenem była Europa od Pirenejów po dzisiejszą Danię, Austrię i Wielką Brytanię. Z biegiem czasu łosie swoim występowaniem objęły północną część Eurazji, a także Amerykę Północną- tutaj głównie Alaska oraz Kanada. Eurazja to natomiast Półwysep Skandynawski, aż po wschodnie krańce Azji. W naszym kraju łosie praktycznie wyginęły w czasie II wojny światowej, osobniki gatunku zachowały się jedynie na Podlasiu. Na szczęście populacja została odbudowana i dzisiaj możemy je spotkać w narodowych parkach: Kampinoskim, Poleskim i Biebrzańskim. Ilość ich nie jest wcale tak mała, bo wynosi około 16 000 osobników. Łosie szczególnie upodobały sobie leśne i zakrzewione tereny podmokłe, bagna, mokradła, torfowiska, trzęsawiska, tereny zalewowe, nad jeziorami i rzekami. Na czas zimowy zwierzęta przenoszą się do lasów iglastych, na tereny wyżej położone. Łosie, są największymi zwierzętami tego gatunku, długość ciała w ich przypadku to od 2,4 do ponad trzech metrów, a wysokość w kłębie 1,5- 2,4 metry. Nie tylko wielkość robi wrażenie, także masa ciała. Samce osiągają 540- 740 kilogramów, samice zaś jest jak zwykle mniejsza i osiąga około 400 kilogramów. Charakterystyczne jest u łosi poroże, zupełnie inne niż na przykład u jeleni. Byki mają poroże w kształcie szerokich łopat lub badyli w układzie poziomych. Wyróżnia się w nich odcinki nazwane różą, tykami i odnogami. Ciało jest proporcjonalnie duże w każdym miejscu, duży, wydłużony łeb zakończony jest szerokim pyskiem. Małe są oczy, łosie raczej słabo widzą, uszy natomiast długie, na ponad 25 centymetrów są zakończone spiczasto. U łosi charakterystyczna jest też krótka szyja, przez co nie wyglądają one tak majestatycznie jak na przykład jelenie. Szyja umożliwia jednak obracanie głowy w dość szerokim zakresie. Pod łbem, na szyi zwisa narośl tłuszczowa, zakończona brodą, czyli długim czarnym włosem. Na grzbiecie łosia w okolicy kłębu znajduje się znaczny garb. Bardzo charakterystyczne dla tych zwierząt są długie nogi, tak zwane badyle. Zakończone potężnymi racicami. Umożliwiają one chodzenie po bagnach, mokradłach i śniegu. Łosie poruszają się powoli i niezgrabnie. Potrafią biegać kłusem, z prędkością 30 kilometrów na godzinę, a na krótszych trasach nawet 60 kilometrów. Na suchym lądzie przemieszczają się cicho, ale po bagnach czy mokradłach bardzo głośno. Zwierzęta żerują w dzień i w nocy, choć najbardziej aktywne są wczesnym rankiem i wieczorem.