Łyska na pierwszy rzut oka przypomina kaczkę. Jednakże w przeciwieństwie do kaczki jej palce nie są spięte błonami, lecz mają płatkowate wyrostki po bokach. DO niedawna łyska dość licznie występowała w naszym kraju. Jej populacja zmniejszyła się w skutek wzrostu liczebności norek amerykańskich. Łyska żyje na wszystkich stawach i innych wodach stojących. Upodobała sobie stawy zarośnięte trzciną. Jej znakiem rozpoznawczym jest to, że podczas pływania charakterystycznie kiwa głową. Gdy zostanie spłoszona, ucieka szybko po powierzchni wody poruszając nogami i skrzydłami. Generalnie jest to ptak przelotny, który tylko gniazduje w Polsce.  Zdarzają się osobniki zimujące w naszym kraju. Gniazda tych ptaków są ukryte w trzcinach. Samica znosi 6-11 jaj koloru jasno żółtobrązowego, gęsto usianych plamkami koloru ciemnobrązowego do czarnego. Jaja wysiadują oboje rodzice na zmianę 22-25 dni. Nazwa ptaka pochodzi od charakterystycznego wyglądu piskląt – młode mają na głowie dość rzadkie upierzenie, tworzy się im jakby łysinka. Uzyskują zdolność do lotu po 60 dniach. Ciekawostką jest to, że na początku życia piskląt zajmują się nimi oboje rodzice, a później już tylko samiec, ponieważ samica po raz kolejny składa jaja. Samiec buduje również gniazda zapasowe służące do noclegu lub odpoczynku.  Ich gniazda to wysokie budowle, wykonane z gałęzi, suchych trzcin i innych roślin wodnych. Łyski wspinają się do gniazda po konstrukcji przypominającej drabinę. Nowo wyklute potomstwo ma czarny puch o srebrzystym odcieniu na piersi. Warto wiedzieć, że młode z pierwszego lęgu pomagają w opiece nad młodszym rodzeństwem, a nawet je karmią. Trzeba przyznać, że jest to dość interesująca forma życia rodzinnego, przypominająca relacje w ludzkiej rodzinie -–rodzice wspólnie opiekują się dziećmi, a starsze rodzeństwo bierze aktywny udział w opiece nad młodszymi. Łyska potrafi latać, choć robi to niechętnie, jedynie w sytuacji zagrożenia – uciekając wzlatuje nad wodę odbijając się od niej nogami. Szybko lata jedynie późną jesienią w trakcie odlotów. Jej przysmakiem są: mięczaki, robaki, małe rybki, larwy, owady, a także rośliny wodne, nasiona traw i zbóż rosnących w pobliżu zbiornika wodnego. Ubarwienie i wielkość są takie same dla obu płci. Głowa i szyja mają czarny kolor, reszta ciała ma barwę popielato-czarną. Charakterystyczną cechą łyski jest biała blaszka rogowa na głowie i u nasady nosa. Samiec zaciekle broni swojego terytorium, może atakować inne łyski – uderza w przeciwnika skrzydłami, dopóki ten nie opuści jego terenu.