Muflony to wyjątkowo piękne i majestatyczne ssaki z gatunku parzystokopytnych. Są one przedstawicielami dzikich owiec domowych. Początkowo występowały na terenach od Azji Mniejszej po wschodnie granice Iranu, skąd zostały introdukowane na włoskie wyspy- Korsykę i Sardynię. Z czasem rozprzestrzeniły się na większe tereny kontynentu europejskiego. Zadomowiły się między innymi na terenie Sudetów, czy Karkonoszy. Wprowadzenie muflonów na nowe tereny nastąpiło głównie ze względów łowieckich. W Polsce obecnie można polować na muflony w okresie od 1 października do końca lutego, a na samice i jagnięta do 15 stycznia. Zwierzęta są, bowiem objęte okresem ochronnym. Jeśli chodzi o siedliska, ulubionym terenem muflonów są obszary górzyste, skąpo porośnięte roślinnością. Takie warunki są ważne, aby zwierzęta mogły na twardym gruncie ścierać racie, w przeciwnym razie grozi im zbyt duży rozrost, który skutkuje w konsekwencji problemami z poruszaniem się. Długość ciała muflonów wynosi średnio: u samicy 1,2 metra, a u samca 1,35 m. Ogon to dodatkowo jakieś 3-6 centymetrów. Wysokość w kłębie- 70 cm u owiec a nawet do 88 u tryków. Masa ciała jest dość spora, podobnie mniej, bo 25- 40 kilogramów u samic i 35- 55 kilo u samców. Ubarwienie tryków jest jasne, zwłaszcza latem, zimą nieco ciemniejsze, charakterystyczne jest natomiast tak zwane siodło, czyli biała plama na bokach ciała. Białe są także: podbrzusze, lustro na zadzie oraz wewnętrzne strony nóg. Najbardziej jednak specyficzną cechą muflonów są ich rogi- długie i skręcone ślimakowato, obecne oczywiście jedynie u samców. Ich wzrost jest stopniowy i rozpoczyna się zaraz po urodzeniu, trwa około 4- 5 lat, aż rogi nie zaczną się skręcać. Groty rogów zaczynają wtedy dosięgać gardła czy nawet przedniej części pyska. W żargonie myśliwskim rogi nazywają się ślimy. Muflony żyją w stadach nazywanych kierdlami, wychodzą na żer głównie o zmierzchu, chociaż gdy znajdą spokojne miejsce, pasą się również za dnia. Żywią się przede wszystkim zielonymi roślinami, liśćmi krzewów oraz owocami. Zimą natomiast korą drzew, gałązkami, porostami oraz suchymi liśćmi. Zwierzęta te są bardzo sprawne, szybkie, skoczne i posiadają mocno wyostrzony wzrok. Dzięki czemu szybko zauważają niebezpieczeństwo i mogą uciec. Tryki raczej nie wydzielają żadnych odgłosów, samice natomiast podobnie jak owce domowe beczą. Głośny dźwięk natomiast niesie się na wiele kilometrów podczas rui, kiedy to muflony zderzają się rogami. Taka jest właśnie charakterystyka tego zwierzaka.