Daniel to gatunek zwierzęcia z rodziny jeleniowatych, który zaliczamy do grupy dużej zwierzyny łownej. Zwierzęta tego gatunku zajmują tereny pagórkowate oraz równiny. Nie spotkamy ich natomiast w wyżej położonych obszarach oraz w miejscach jałowych. Starają się nie wychodzić w miejsca, gdzie byłyby dobrze widoczne, jednak, jeżeli są odpowiednio osłonięte, czasami przebywają w dużych łanach zboża, chociaż ich ulubionym środowiskiem są rzadkie lasy i ich obrzeża. Naturalnym obszarem występowania danielu są tereny śródziemnomorskie, czyli Azja Mniejsza, oraz południe Europy, a także północ Afryki. W Polsce daniele pojawiają się około wieku XIII, obecnie występuje głównie na zachodzie naszego kraju i to dość nielicznie. Zwierzęta te posiadają spore zdolności adaptacyjne, przystosują się tak do miejsc suchych i gorących, jak i zimnych i wilgotnych. Daniele są bardzo podobne do jeleni szlachetnych, chociaż zasadniczo od nich mniejsze. Długość ich ciała to około 130-150 centymetrów, a wysokość w kłębie sięga nieco ponad metr. Zdecydowanie większe są samce od samic. Osobniki męskie ważą od 65 do 80 kilogramów, a żeńskie, czyli łanie od 30 do 50. Od tych wartości są oczywiście wyjątki, możemy spotkać osobniki nawet 40 kilo cięższe od normy. Przeciętne umaszczenie danieli jest rudobrązowe, charakterystyczne są białe plamy oraz ciemna smuga biegnąca wzdłuż kręgosłupa. Od spodu także jest biało, natomiast na zadzie występuje tak zwane „lustro”, czyli biała plama z ciemnymi obrzeżami. Zimą daniele zmieniają szatę na zimową, kolor staje się wtedy szary i znikają plamy. Jak każde zwierzę z rodziny jeleniowatych, tak i daniele posiadają piękne poroża. Zrzucane jest ono, co roku, generalnie w okolicach maja. Na ich miejsce pojawia się nowe- w młodym wieku większe, z biegiem czasu coraz słabsze. Poroże jest bardzo szerokie, łopatowate, choć mniejsze niż u jelenia szlachetnego. Wartość wielkości największych, spotykanych u danieli 6- 10 letnich oscyluje w granicach 5- 7 kilogramów masy. Daniele żyją w stadach, choć na starość w coraz mniejszych lub nawet całkowicie samotnie. Pod koniec lata samce, czyli byki łączą się z łaniami. Zwierzęta żywią się przede wszystkim zielonymi roślinami, czyli młodymi gałązkami drzew i krzewów, a także porostami oraz mchem. Żerują głównie w nocy. Największym zagrożeniem dla danieli są inne drapieżniki, a także człowiek. W Polsce istnieje możliwość polowania na tę zwierzynę, chociaż w niepełnym okresie. Daniele pozyskuje się głównie dla mięsa, skóry oraz poroża.